Even voorstellen
Onno Aerden is blogger voor Elsevier Weekblad en geeft wekelijks ongevraagd communicatie-advies aan iemand (m/v) die de publiciteit haalde.
Het is moedig en niets meer dan dat, om een plan te verdedigen dat het uwe niet is, omwille van de democratie. Toen dat hele Brexit-referendum nog moest plaatshebben, in april 2016, gaf u een krachtige speech bomvol argumenten om vooral ‘te blijven’. Maar als premier kon u vervolgens niet anders dan de ‘vertrek’-stem kracht bij zetten.
Dat noopt mij om hier een essentieel onderdeel van communicatie bij de horens te vatten: vertrouwen in de ‘zender’, diegene die de boodschap brengt. In de vorige eeuw had dat alles te maken met het gezag dat die boodschapper had – of: had gekregen. ‘Premier zijn van een belangrijke economie’: dat was nou zo’n gezagspositie.
Maar, das war einmal.
Gezagdragers worden tegenwoordig beschouwd als ook maar gewone mensen. Steeds minder hangt ‘vertrouwen’ samen met formele positie – een trend die nog wordt versterkt door het misbruik dat sommige hoge ambtsdragers van hun positie maken – en steeds meer geldt: ‘meent hij/zij dat nou écht?’
U wist dat het zou gaan wringen, dat was de reden om tussentijdse verkiezingen uit te roepen: zo zou uw mandaat althans formeel worden bevestigd. Maar ja, er zit een verschil tussen hoofd en hart, en die wetenschap levert een flinke bouwsteen aan een goede communicatiestrategie.
U meent niet wat u zegt.
En dat weten uw opponenten in Brussel en Straatsburg – en vorige week tijdens die ingelaste top in Salzburg – heel erg goed. De voorstellen die u met u meebracht om een harde exit te voorkomen, zijn in wezen niet úw voorstellen. U verdedigt ze omdat het moet – niet alleen aan de onderhandelingstafel en in uw parlement, maar ook in de media.
Lees ook: Maar wat als er géén Brexit-deal komt?
We zien een vrouw de weliswaar aan de knoppen zit, maar – halfslachtig. Ergo: weg ermee – met die voorstellen, in eerste instantie. Om te voorkomen dat uw exit eerder plaatsheeft dan die van uw land, zou u die schurende werkelijkheid, de discrepantie tussen boodschap en boodschapper, een keer duidelijk mogen maken. ‘Hier sta ik, ik kan niet anders.’ Het maakt u de mens die u stiekem óók bent. Het verzacht uw vertrek, dat toch al aanstaande is.
Sterkte.