Hugo de Jonge (CDA) is niet de eerste lijstaanvoerder die slechte papieren lijkt te hebben om verkiezingen te winnen. Politieke partijen slaan wel vaker alle waarschuwingen in de wind – en gaan op pad met een onaantrekkelijk boegbeeld, schrijft Roelof Bouwman.
Roelof Bouwman is historicus en journalist. Hij schrijft wekelijks over politiek, geschiedenis en media.
Na de nipte overwinning van Hugo de Jonge bij de lijsttrekkersverkiezing van het CDA werd het voorval alom opgerakeld. Hoe Rita Verdonk in mei 2006 het lijsttrekkersreferendum van de VVD verloor, maar daarna bij de Tweede Kamerverkiezingen meer voorkeurstemmen kreeg dan nummer één Mark Rutte. Er volgde een liberale machtsstrijd die pas in oktober 2007 definitief in het nadeel van Verdonk werd beslist.
Toch was dat waarachtig niet de eerste keer dat lijsttrekkersperikelen in de Nederlandse politiek voor het verkeerde soort opschudding zorgden. Het lijkt wel een traditie, zo vaak gaat het mis.
Lijsttrekkersblunder van de KVP
De beroemdste lijsttrekkersblunder uit onze politieke geschiedenis staat op naam van de Katholieke Volkspartij (KVP), een voorloper van het CDA. In de persoon van minister-president Piet de Jong had de partij vijftig jaar geleden ’s lands populairste politicus in huis. Hoewel het woelige tijden waren, met Dolle Mina’s, Provo’s, Kabouters en Maagdenhuisbezetters, hield de sympathieke oud-onderzeebootcommandant vier jaar lang zijn kabinet overeind. Een prestatie van formaat.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout