Het is Qatar gelukt om zichzelf in de spotlights te zetten, schrijft Constanteyn Roelofs, die in de geschiedenis van het landje dook. Het blijkt dat er allerlei fascinerende aspecten aan de Golfstaat zitten die getuigen van een lange verbondenheid met Nederland.
De eerste keer dat mijn naam in de pers verscheen, was in het clubblaadje van de voetbalclub Graaf Willem II VAC. De schrijver van dienst, gelegenheidscoach van het elftal en vader van de rechtsback, wist over mijn talenten op te merken dat ik als ‘een kleine generaal meer bezig was met het bespreken van de wedstrijd dan met voetballen’.
Wekelijks verkent historicus Constanteyn Roelofs (1989) op ewmagazine.nl de tragikomische tegenstrijdigheden in economie en maatschappij.
U begrijpt: ondanks mijn fenomenale traptechniek met het linkerbeen is het nooit helemaal wat geworden met mijn droom om ooit in het eerste van Ajax te komen en uiteindelijk heb ik van mijn aangeboren neiging om meer mening te hebben dan praktische inbreng dan ook maar mijn beroep gemaakt.
Toch roert het zevenjarige F-je in een te groot voetbalshirt zich nog wel een beetje als er weer een grote eindronde aan komt en zit ik toch braaf elke keer weer voor de buis als Nederland speelt op het WK. Dat mag u best van mij weten, ik heb geen ‘WK-schaamte’. De autoradio gaat vanmiddag ook gewoon aan als Nederland tegen het gastland speelt.
Qatar heeft dezelfde geopolitieke positie als Nederland
Wat vooral zo leuk is van het WK, is dat het ook altijd weer een mooi luikje in de geschiedenis is. Het proces waarmee de sjeiks uit Qatar het toernooi hebben gekocht, verdient wellicht geen schoonheidsprijs, maar het doet wel wat ze daar voor ogen hadden, namelijk het landje in de spotlights zetten. Het blijkt dat er allerlei fascinerende aspecten aan de Golfstaat zitten die getuigen van een lange verbondenheid met Nederland.
Lees ook: Zo verdreven de Nederlanders en de Engelsen de Portugezen aan het begin van de zeventiende eeuw uit de Perzische Golf, waardoor de havens aan de Golf (zoals Qatar) steunpunten werden voor onze commerciële expansie in de Oost. Ook zijn er in de afgelopen eeuw wat mooie gelijkenissen te trekken tussen Nederland en Qatar. Net als Nederland heeft Qatar een flinke gasbel die wordt gebruikt voor allerlei sociale en infrastructurele transformaties – met dien verstande dat zij wél slim genoeg zijn om met een staatsfonds te werken en wij niet.
Ook heeft Qatar dezelfde geopolitieke positie als Nederland, namelijk dat het ook altijd een klein landje tussen grote mogendheden is geweest. Dat vraagt om diplomatiek gepoker, waarbij de vlucht naar voren wordt gekozen door als klein land de status van neutrale ontmoetingsplaats te zoeken. Zoals Nederland graag allerlei internationale strafhoven en andere internationale organisaties naar zich toehaalt, werpt Qatar zich ook vaker op als neutraal terrein voor het uithameren van akkoorden: zie bijvoorbeeld de onderhandelingen met de Taliban.
Lees ook: Mensenrechten
Criticasters zullen natuurlijk zeggen dat het grote verschil tussen ons en de Qatarezen is dat wij wel voor de mensenrechten zijn (met name lhbti-rechten) en zij niet, omdat ze vasthouden aan hun conservatieve versie van de islam. De vraag is natuurlijk in hoeverre dat waar is. Hoeveel die lhbti-rechten ons waard zijn, blijkt wel uit het feit dat de KNVB en de regering toch maar afzien van regenboogstatements.
En de propagering van de islam? Het is moeilijk om een regering te vinden die meer voor de islam heeft gedaan dan de Nederlandse in de afgelopen decennia, door de integratie te laten verlopen via een soort artificiële nawee van de verzuiling en de moskeeën als aanspreekpunt van migrantengemeenschappen te zien – en via allerlei subsidieconstructies miljoenen in islamitische organisaties te stoppen.