Volgens De Telegraaf waren de Turkse PvdA’ers Tunahan Kuzu en Selçuk Öztürk zo erg geradicaliseerd dat ze onhandelbaar waren geworden. De Volkskrant stelt dat de Allah-verwensing in de richting van Ahmed Marcouch de druppel is geweest.
Vrijwel alle Nederlandse dagbladen hebben zaterdag een reconstructie geplaatst van de PvdA-ruzie rond de vrijdag geroyeerde Tweede Kamerleden Tunahan Kuzu en Selçuk Öztürk. De Kamerleden zelf werkten hoe dan ook niet aan de reconstructies mee.
- Betrokkenen melden aan De Telegraafdat het tweetal de afgelopen twee jaar bij vrijwel alles dwars lag en zou zijn geradicaliseerd. ‘Het was een tikkende tijdbom,’ meldt een anonieme bron aan de krant. De twee ontpopten zich binnen de fractie als aanhangers van de voormalige Turkse premier en huidig president Recep Tayyip Erdogan en ze praatten de maatregelen van diens bewind goed. Öztürk zou daarnaast geen tegenspraak hebben geduld van vrouwen die zich daardoor door hem geïntimideerd zouden voelen. Ook zou Öztürk, die bekendstaat als de meest radicale van de twee, om een gebedsruimte en een ‘wasruimte’ hebben gevraagd. De PvdA weigerde dit tot onvrede van het Kamerlid. Belangrijke stemmingen in de fractie zou hij verstek hebben laten gaan omdat het een islamitische feestdag betrof. Er zijn betrokkenen die melden dat Öztürk, die banden onderhoudt met het door Ankara gestuurde Diyanet, opzettelijk heeft aangestuurd op een breuk.
- Ook NRC Handelsblad gaat uit van het scenario dat de Kamerleden opzettelijk hebben aangestuurd op een vertrek. ‘Öztürk en Kuzu lagen op ramkoers,’ schrijft de krant. Er zouden genoeg signalen zijn geweest dat de twee eigenlijk helemaal niet meer bij de partij wilden horen. Ze zouden ontevreden zijn geweest met het fractiebestuur dat het verzoek om een speciale Turkse medewerker en afgezonderde gebeds- en reinigingsruimte had afgewezen. Ze zouden daarnaast voortduren overhoop hebben gelegen met hun vrouwelijke en Turkse collega Keklik Yücel die als progressief bekendstaat. Zij zou zich door het tweetal geïntimideerd hebben gevoeld. De afgelopen maanden zouden ze nadrukkelijk hebben gesproken over de oprichting van een landelijke moslimpartij. Ze zouden zich steeds meer boos hebben gemaakt over hun constatering dat de PvdA niets meer voor allochtonen doet. De beschuldiging van Öztürk dat de partij hem ‘monddood’ zou maken, zou hij bijna wekelijks hebben geuit als hij het ergens niet mee eens was.
- ‘Moge Allah je straffen,‘ zei Öztürk tegen Ahmed Marcouch tijdens de beslissende fractievergadering van de PvdA. Dat was zelfs voor de verzoeners binnen de partij het breekpunt, schrijft de Volkskrant. ‘We stonden gewoon voor lul. Eerst vroegen ze hoe de fractie erin staat en vervolgens doen ze niets met wat we zeggen. En dan die Allah-verwensing in de fractie van de PvdA,’ zegt een betrokkene in de krant. De Volkskrant schept het beeld van twee buitenbeentjes die liever buiten sigaren stonden te roken op het Plein waar ze spraken met Turkse Nederlanders dan dat ze binnen bij hun collega’s waren. Als ze debatten volgden zaten ze vaak gezamenlijk achterin met de armen over elkaar, nauwelijks deelnemend aan de fractie. De beslissing van minister Lodewijk Asscher (PvdA, Sociale Zaken) om de Turkse organisaties in Nederland aan te pakken, vormt de inleiding van de breuk. De twee uitten hun onvrede in Turkse media in Nederland en dat werd opgepikt door het AD. Toen was de ban gebroken en kon de breuk, ondanks verzoeningspogingen van onder anderen Diederik Samsom, niet meer worden gestopt.
- ‘Ik dacht op een gegeven moment “flikker maar op, wegwezen”, zegt een Kamerlid van de PvdA tegen het AD. Tijdens de laatste fractievergadering werd al snel duidelijk dat de twee geen zin hadden om nog langer bij de PvdA te blijven. Maar de Tweede Kamerfractie had moeten weten wie ze binnenhaalde met Öztürk, zeggen ze in Limburg waar hij Statenlid was. ‘Aan de sociaal-democratie had hij amper een boodschap. Hij maakte zich drukker om ritueel slachten dan om de werkgelegenheid in Limburg,’ zegt Marcel Kleinen, voorzitter van de PvdA in Limburg. Öztürk kwam bij Statenvergaderingen regelmatig te laat. ‘En dan ging hij Turkse kranten zitten lezen,’ vertelt voormalig PVV-fractievoorzitter Laurence Stassen. ‘Toen hij later naar de Kamer ging, dacht ik: hoe kun je zó iemand naar Den Haag halen?’