Politiek Nederland is verenigd, van links tot rechts en van seculier tot gereformeerd. Ze zijn verenigd in hun loyaliteit aan dat ene begrip dat wij ‘plicht’ noemen.
Een plicht is een taak die je moet verrichten, of van jezelf of van anderen, een recht is het tegenovergestelde van een plicht.
De overheid overspoelt ons met plichten die we niet zelf wensen aan te gaan. Ons worden financiële plichten opgelegd om binnenlandse uitkeringen te financieren en corrupte overheden in het buitenland bij te staan.
Ook moeten we betalen voor de universitaire opleiding van de zoon de buurman, en het re-integratieproces van een onbekende meneer aan de andere kant van het land.
De overheid dwingt ons tot associatie met complete vreemden om de meest gammele economische constructies draaiende te houden. De motor achter al het inkomensafhankelijk beleid dat wij kennen is de plicht die ons tot elkaar heeft veroordeeld.
Weefsel
In de ogen van alle vertegenwoordigde politieke partijen zijn wij onze broeders’ hoeder. Dit is zo ingeprent in het weefsel van ons politiek bestel dat er nooit sprake is geweest van een alternatief.
Er is maar één smaak voorradig, geprepareerd op basis van voorgekookt concept. Er kan uiteraard worden gerommeld in de marge, dat noemen we bezigheidspolitiek. Er mag worden gesnoeid aan de randen zolang de vorm maar intact blijft.
Naast de vele wettelijke verplichtingen, zijn er door de maatschappij bedachte persoonlijke morele verplichtingen. Het grote verschil is dat deze waarden tenminste worden gekozen, vaak op basis van dezelfde moraliteit.
Pluimage
De meeste mensen, politici voorop, maken geen strikt onderscheid tussen deze de plichten. Sterker nog, politici van allerlei pluimage maken er een sport van om rechten, toestemmingen, plichten en privileges consequent door elkaar te halen. In navolging van de politici zijn er de journalisten die deze onsamenhangende citaten aan het publiek presenteren als fatsoenlijke politiek.
Het is in het directe belang van alle politici dat het Nederland volk zijn plichten opvat als recht. Niet het recht om geluk na te streven maar de plicht om je steentje aan de maatschappij bij te dragen.
Niet het recht om onbeschoft rijk te worden maar de plicht om ‘iets terug te doen voor de gemeenschap’. Geen status en onderscheidingen voor winstgevende bedrijven maar certificaten voor bedrijven die uitblinken in Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen.
Het zijn de zure vruchten van een door het Kantianisme geïnfecteerde cultuur, waarvan de immer destructieve plicht-ethiek de ruggengraat is. Volgens Immanuel Kant was de plicht de standaardwaarde, maar met de plicht mochten weer geen waarden worden nagestreefd. Alleen het verrichten van de plicht omwille van het verrichten van de plicht was in zijn optiek moreel.
Interesse
Wie benieuwd is hoe de jeugd van de VVD hiernaar kijkt, komt bedrogen uit. De jongerenafdeling JOVD blijft in het spoor van Kant en gebruikt als vervanging voor plicht het woord verantwoordelijkheid.
Uit het beginselprogramma: ‘Het individu is voor het heden en voor de toekomst zowel verantwoordelijk voor zijn eigen bestaan en consequenties van zijn handelen, als voor het welzijn van anderen in de maatschappij.’
Omslag
Nederland is rijp, en was dat al tien jaar geleden, voor een cultuuromwenteling gevolgd door een politieke uiting van deze omslag. De huidige koers van de VVD in ogenschouw nemend, evenals het linkse economische beleid van de PVV, maakt zonneklaar dat we niet op die partijen kunnen rekenen voor een Thatcheriaanse omwenteling in Nederland.
Vooruitgang kan pas worden geboekt als het publieke debat getypeerd wordt door het juiste begrip van termen en de erkenning van een alternatief voor een maatschappij die is gevormd door plichten.
In de hoop uw interesse te hebben gewekt zal ik over dat alternatief in toekomstige artikelen in meer detail treden. Ik geef mee dat ik graag een tegengif bied voor linkse indoctrinatie, rechtse spasmen en religieuze dogma’s.