Door uit te varen tegen D66, dat een motie tegen minister Plasterk steunde, maakt PvdA-leider Samsom van het pluchekleven van zijn partijgenoot een extra politiek thema. Samsoms woede heeft alles te maken met de opmars van D66 in de steden.
Politici die van hun hart geen moordkuil maken, dat is natuurlijk mooi. Maar de woedeuitbarsting van PvdA-leider Diederik Samsom – in de vroege woensdagmorgen na het Plasterk-debat – was niet vernuftig. ‘Volstrekt onbegrijpelijk,’ ageerde hij tegen D66-collega Alexander Pechtold.
Wat had Samsom dan verwacht? Dat D66 opeens het vertrouwen zou uitspreken in PvdA-minister Ronald Plasterk (Binnenlandse Zaken), die op televisie had zitten leuteren over wangedrag door Amerikaanse geheime diensten, maar later in de Kamer verzweeg dat de Nederlandse spionagedienst het onder zijn verantwoordelijkheid had gedaan?
Misslagen
D66 sluit deals met de coalitie en helpt daarmee VVD en PvdA in de Eerste Kamer aan een meerderheid. Pechtold presenteert beleidswijzigingen als overwinning voor D66.
De populariteit neemt toe, want kiezers associëren D66 wel met zoet (extra onderwijsuitgaven), maar niet met zuur (bezuinigingen, klungelende bewindslieden). Logisch dat D66 geen verantwoordelijkheid neemt voor de misslagen van PvdA-minister Plasterk.
Samsom is boos, want hij ziet dat D66 van twee walletjes eet. Door zijn woedeuitbarsting maakte hij de schade voor Plasterk groter. (Hij had ook kunnen zeggen: ‘Fantastisch, een ruime kamermeerderheid steunt Plasterk.’)
Rozen
Nu maakte hij van Plasterks pluchekleven een extra politiek thema, wat de PvdA in de campagne naar de raadsverkiezingen van 19 maart duur kan komen te staan.
In veel steden voert D66 een anti-PvdA-campagne door fijntjes te wijzen op allerlei miskleunende, geldverspillende en machtsmisbruikende PvdA-bestuurders. Of had Samsom – die al weken de parlementaire werkzaamheden terzijde schuift om met rode rozen langs de deuren te gaan – dat nog niet begrepen?