Vreemd dat de VVD blij doet terwijl van de oorspronkelijk harde taaleis voor de bijstand, nog maar weinig over is. Met het nieuwe wetsvoorstel krijgen kansarme immigranten vooral een duwtje richting uitkering.
Politiek Den Haag doet al enige tijd denken aan de diergaarde rond voedertijd: een permanent gewemel van partijen die stukken vlees proberen binnen te slepen voor de achterban. Zo was de VVD deze week nogal blij met wat welbeschouwd een minuscuul hapje is: een taaleis voor de bijstand.
Staatssecretaris van Sociale Zaken Jetta Klijnsma (PvdA) heeft een wetsvoorstel voor advies naar de Raad van State gestuurd dat ferm ‘Geen Nederlands, geen bijstand’ wordt genoemd. Maar het is een uitgeklede versie van veel fermere voornemens uit het Regeerakkoord.
Afgezwakt
Het Regeerakkoord wilde beheersing van het Nederlands verplicht stellen om in aanmerking te komen voor een bijstandsuitkering. Dit om de kans op werk te bespoedigen.
Omdat dit discriminerend bleek, is het voorstel danig afgezwakt. Alle details van het aangepaste wetsvoorstel zijn nog niet bekend, maar het komt erop neer dat je straks gewoon een jaar recht op bijstand hebt, ook als je niet je best doet om Nederlands te leren. ‘Geen Nederlands, toch bijstand’, is dus meer op z’n plaats.
Beheersing van het Nederlands is geen voorwaarde vooraf meer; je moet bereid zijn om het – basaal – te leren. Wie dat niet doet, wordt na verloop van tijd gekort. Heb je na een jaar nog niet je best gedaan, dan kan je uitkering geheel worden ingetrokken.
De kans dat dit ook daadwerkelijk gaat gebeuren, lijkt niet erg groot. De exacte taaleisen zijn onduidelijk, maar wat zich als norm aftekent, is het soort mini-Nederlands dat volstaat om een zomervakantie in Renesse door te komen.
Bye bye kansen
Dat je ferme voorstellen soms moet afzwakken, is een politiek feit. Maar de blijdschap bij de VVD over dit binnengesleepte hapje doet vreemd aan. Het is al treurig dat je mensen die hun toekomst in Nederland zoeken, met financiële sancties moet dwingen om de taal te leren.
Nog treuriger is, dat dit dwingen eigenlijk nauwelijks mogelijk blijkt. En in wiens belang is dat eigenlijk? Niet in dat van de kansarme immigranten voor wie deze maatregelen zijn bedoeld.
In plaats van een zetje richting arbeidsmarkt, krijgen ze nu toch gewoon een zetje richting uitkering. Bye bye kansen.