Als het over het kinderpardon gaat, is de opeenvolging van meningen inmiddels erg voorspelbaar. Maar waar het echt om gaat, namelijk dat een pardonregeling niet past in een rechtsstaat, blijft te vaak onvermeld.
Daags na de oorlogsherdenkingen gooit Kinderombudsman Marc Dullaert heel slim een bommetje in de Volkskrant. Het kinderpardon deugt in zijn ogen niet.
Waarom krijgen kinderen van uitgeprocedeerde asielzoekers die onder rijkstoezicht staan wel een verblijfsvergunning en waarom de kinderen die onder gemeentetoezicht staan niet? Goede vraag.
Het pandemonium dat op het bommetje volgt, is op voorhand uit te tekenen. De brave ChristenUnie belt als eerste de radio, en wil dat kinderen niet ‘de dupe’ worden, impliciet dreigend de steun aan het kabinet in te trekken. Tal van burgemeesters scharen zich vervolgens in een petitie achter de kinderombudsman.
Rug recht
Dan is het tijd om PvdA-leider Diederik Samsom te vragen of hij dit ‘hardvochtige beleid’, dat wordt uitgevoerd door VVD-staatssecretaris Fred Teeven, nog wel kan steunen.
Als Samsom vervolgens zijn rug recht houdt, onder het motto ‘zo is het afgesproken in het kabinet’, en de kwestie met een sisser lijkt af te lopen, is er altijd nog PvdA-coryfee Job Cohen die voor wat onrust kan zorgen bij de socialisten.
Het vervolg zal zijn dat er kranten en televisieprogramma’s schattige kinderen voor de camera slepen, schoolklassen actie gaan voeren en dat uiteindelijk die arme Fred Teeven ofwel de regeling zal verruimen of groothartig gebruik zal maken van zijn discretionaire bevoegdheid om de ongeveer honderd kinderen – en hun families – alsnog toe te laten.
Ondeugdelijk
Het wordt tijd dat politici eens inzien dat een ‘pardon’ een volstrekt ondeugdelijk middel is, dat niet thuishoort in de rechtsstaat en dat zich vrijwel altijd als een boemerang tegen diezelfde politici keert, omdat er altijd wel een paar ‘zielige’ uitgeprocedeerden zijn die om wat voor arbitraire reden ook net buiten de boot vallen.
Zeker als dat kinderen betreft, is dat altijd moeilijk uit te leggen.
Maar een pardon voor de kinderen betekent ook een pardon voor hun ouders die in een zelfverkozen serie van eindeloze procedures de rechters niet hebben kunnen overtuigen van hun recht op asiel. Een pardon voor een kind is een beloning voor het bedrog van de ouders.
En dan hebben we het nog niet over de aanzuigende werking die de eindeloos oprekbare Nederlandse procedures en pardons hebben op nieuwe hordes gelukzoekers. De afgelopen jaren neemt hun aantal weer enorm toe. Nederland is domweg niet in staat om onbeperkt asielzoekers op te nemen.