De beoogde Nationale ombudsman moet op zijn daden worden beoordeeld, niet op één uitglijer van vier jaar geleden. De kritiek van linkse politici op de benoeming van Guido van Woerkom is kortzichtig en moet stoppen.
Of Guido van Woerkom, oud-hoofddirecteur van de ANWB, dinsdag inderdaad de nieuwe Nationale ombudsman wordt, moet nog blijken.
Hij lijkt geknipt voor de baan, maar met een venijnig media-offensiefje zijn een handjevol, grotendeels anonieme Tweede Kamerleden en een aantal Marokkaanse zelforganisaties erin geslaagd hem flink te beschadigen, nog voor de Tweede Kamer vandaag over zijn benoeming stemt.
Weinig verheffend en democratisch allemaal, maar het is wel de politieke werkelijkheid, zoals dat heet. Want als ook Haagse journalisten op televisie nog eens gaan rondbazuinen dat iemand ‘omstreden’ is, dan is die iemand in onze mediacratie al praktisch weg of gedwongen de eer aan zichzelf te houden.
Alleen de Tweede Kamer kan verhinderen dat deze onverkwikkelijke karaktermoord werkelijkheid wordt.
Racist
Natuurlijk moet de Nationale ombudsman, een van de zogeheten Hoge Colleges van Staat, geen racist zijn. Maar het is echt belachelijk om Van Woerkom als zodanig af te schilderen, op basis van een uitspraak over Marokkaanse taxichauffeurs – een soort vette grap, eigenlijk – op een congres in 2010.
Hij heeft er destijds zijn excuses voor aangeboden, die ook zijn aanvaard. Uit helemaal niets is verder gebleken dat Van Woerkom een racist zou zijn, zoals impliciet wordt gesuggereerd, ook door sommige Kamerleden, die anonieme helden op sokken.
Van Woerkom verdient het dus om op zijn daden als Nationale ombudsman te worden beoordeeld, niet op één uitglijer van vier jaar geleden.
Te rechts
Wellicht speelt een rol dat Van Woerkoms profiel te ‘rechts’ is in de ogen van de linkse Kamerleden die zich tegen zijn benoeming verzetten. Want ja: kampioen van de auto en het asfalt. Maar dat is een kortzichtige houding.
De Nationale ombudsman – die klachten van burgers over overheidsoptreden behandelt – heeft weinig formele macht en is dus zo sterk als de ombudsman zelf. De publiciteit is misschien wel diens machtigste wapen.
Op beide punten heeft Van Woerkom alles mee. ‘Zijn’ ANWB was een machtige burgerbeweging, een geduchte gesprekspartner voor de overheid. Hoe je daarbij de media inzet voor je belangen, weet Van Woerkom als geen ander.