De groeiende interesse in familiegeschiedenissen maakt de bijna verdwenen zegelring weer populair.
De zegelring werd vanaf de vijftiende eeuw gebruikt om een afdruk te maken in zegellak, om daarmee bijvoorbeeld een brief te verzegelen. Dit kan nog steeds, maar door de machinale postsortering is de kans groot dat de zegel breekt.
Nut heeft de ring dus niet meer, maar mooi blijft hij wel. De ring wordt aan de linker ringvinger gedragen: van oudsher wordt met rechts geschreven, met links gezegeld.
In massief goud wordt meestal een bandagaat gezet. Deze steen is van boven blauw en van onder zwart, waardoor de gravure in het zwart in de steen staat. Een steen zonder gravure wordt een tegelring of Lord Gladstone genoemd: een faux pas.
Een zegelring is een cadeau van ouders aan hun kinderen om aan te geven dat ze als volwassenen worden beschouwd. Nu steeds meer mensen de waarde van familietradities en -symbolen gaan inzien, wint het sieraad weer aan populariteit. Het is mogelijk om zelf een zegelringtraditie te beginnen en een ring te laten maken, bijvoorbeeld bij Backers & Zoon Juweliers in Den Haag.
Voor de slinkende groep graveerders is het maken van een zegelring een klus van ongeveer twee maanden. Marco Backers: ‘Het maakt ons niet uit hoe het familiewapen wordt aangeleverd: op de achtergrond van een oud schilderij of als pdf op een usb-stick.’