Er zijn tal van horloges waarbij de band om de pols een integraal onderdeel van het horloge vormt. Maar er worden tegenwoordig ook vaker meerdere opties aangeboden die passen bij één uurwerk.
De vraag is aan de drager: wat acht hij mooi, stijlvol, stoer of speels en het beste passen bij zijn uurwerk? Een schakel van metalen elementen? Of toch liever leer?
En als het om leer gaat, zijn er ook tal van mogelijkheden: glad, glanzend of met het reliëf van de luxe huid van krokodil, hagedis of struisvogel. Kalf of paard kan ook. Of vis, zoals het leer van de rog, dat ook galuchat wordt genoemd.
Afwisseling
Voor twijfelaars of variatiezoekers brengen sommige uurwerkmerken een horloge met een kleine range aan bandjes die vrij eenvoudig (en veilig) zijn te verwisselen. Dat gebeurt overigens vaker in de sector vrouwenhorloges. Maar ook mannen houden van afwisseling.
Na de vrij hardnekkige trend om juist kostbare klokken aan een stevige rubberen band met soms kloek profiel – denk gerust aan een autoband – te zetten, is nu al weer enige tijd de zogeheten NATO-strap populair.
Historie
Vormde rubber al een sterk contrast met de dure kasten, het geweven nylon NATO-bandje oogt bewust pover. Maar het is sterk. Juist door dat aangename casual én solide karakter worden zelfs prijzige uurwerken nu rond de pols gehouden door een band (NATO) die hooguit een paar tientjes kost.
NATO wil overigens niet zeggen dat de bandjes werden gedragen onder de vlag van de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie, maar ze hebben wel een militaire historie, als de geschiedschrijving over horlogebandjes geheel te vertrouwen is.
De oorsprong van het bandje en de naamgeving zouden terug te voeren zijn op het Britse ministerie van Defensie. Mannen in het leger die zo’n praktisch en comfortabel horlogebandje (aangeduid als G10) aanvroegen, deden dat op een formulier waarop ook een NATO-voorraadnummer stond vermeld.
Nylon
Kenners van James Bond vliegen elkaar nog steeds in de haren over de vraag of James Bond in de film Goldfinger uit 1964 met Sean Connery in de hoofdrol ook zo’n formulier invulde.
Sommigen menen een ware NATO-strap te herkennen, anderen houden het op een variant, omdat ze betwijfelen of het aanvraagformulier voor de G10 toen al bestond. En dan zijn er ook nog ‘kenners’ die het gestreepte 007-exemplaar als een ‘RAF-strap’ determineren.
Ook over wat de originele NATO-band is – met één laagje geweven nylon onder het horloge of met twee – wordt op internetfora flink gebakkeleid. Om het nog ingewikkelder te maken, is de maker van militaire horloges Maratac ooit met een zogenoemd ZULU-bandje gekomen.
Dat lijkt erg veel op een NATO-band, maar heeft allerlei extra ringen om de nylon band mee vast te zetten. En zoals dat gaat, is ZULU dankzij de recente explosie aan fantasievolle NATO-bandjes gegroeid van merknaam naar soortaanduiding.
Elsevier nummer 24, 13 juni 2015