Vrouwelijke elegantie kent vele, vaak nieuwe vormen. Dat is de boodschap van de modeshows van Lanvin, Dior, Ackermann, Viktor & Rolf, Gaultier en Kenzo in Parijs voor winter 2013/14.
Van artistiek sierlijk (Dior) tot ruw gescheurd (Ackermann) of speels opgelapt (Viktor & Rolf).
Hallucinerend groots
Het decor van gigantische, spiegelende ballen en een lichtspel van witte wolken in blauw op de catwalk leverden samen met de enorme dimensies van de tijdelijke tent voor de Dior-show, pal tegen de Dôme des Invalides, een hallucinerende ervaring bij binnenkomst.
Kinetische kunst als Brusselse Atomium-bollen met een touch van de opgeblazen balonnen van Jeff Koons, samen met René Magritte-luchten. Plus een soundtrack met een onnavolgbaar gesprek over hondenvoedsel en Superman van Laurie Anderson. En dan ook nog de mooiste Andy Warhol-tekeningen van schoenen en damesportretten als kunstige versieringen op jurken, tassen en laarzen.
Was ik nou terechtgekomen in een surrealistische kunstwereld? Nee, het was de droomshow waar iedereen bij wilde zijn: Dior door Raf Simons.
Warhol op Dior
De Belgische ontwerper Raf Simons verzamelt privé kunst en plaatst kunst prominent in en op zijn mode. Soms vrij letterlijk. Voor zijn Jil Sander-mannenmode voor zomer 2010 verwerkte hij al eens Foujita-tekeningen als grote decoratie op hemden. Voor de aankomende zomer deed hij hetzelfde met portretten van Brian Calvin voor zijn eigen Raf Simons-mannencollectie. Voor de nieuwste Dior-damesmode koos Raf Simons nu de tekeningen in doeltreffend spitse lijn van Andy Warhol. De toenmalige, getalenteerde mode-illustrator Warhol maakte ze lang voor hij de bekende pop-art-artiest werd.
Het artistieke Warhol-legaat was met de grootste zorg vertaald naar decoraties. Vooral geborduurd (ook op laarzen) was Warhol prachtig. En toch wringt het om een Warhol-portretje op de heup van een geraffineerd gedrapeerde Dior-jurk te zien. Of zo’n sierlijk Warhol-schoentje prominent op een Dior-tas. Het heeft onbedoeld iets van plaatjes plakken. Maar het verhoogde wel het surrealistische kunst-effect van de hele show.
Grote invloed
Een show die al uitermate geslaagd was door de eigentijdse herinterpretaties van Raf van de oorspronkelijke Dior-couture van weleer. Zo kwam het beroemde, getailleerde Dior-jasje in vele variaties langs, ook in een wollige denim-variant gecombineerd met een extra ruime broek. Bijzonder was het brei- en haakwerk dat handmatig, maar ook damesachtig chic was.
Vooral de wijze waarop luxe stoffen en verassend genoeg ook leer werden gedrapeerd tot nieuwe visies van Dior-klassiekers was verrukkelijk om te zien. En Raf Simons, nog geen jaar actief voor huize Dior, doet het versmelten van zijn eigen stijl met die van de oorspronkelijk Dior zo goed, dat vele van zijn collega-ontwerpers momenteel een nieuwe kijk op Dior’s New look leveren. Vanaf nu moet ‘dioriseren’ maar een werkwoord worden voor de grote Dior-invloed.
Sierlijk mannelijk
Haider Ackermann drapeert ook rijkelijk met stof. Ditmaal met mannelijke visgraat, luxe bont en soms gescheurde en grovere, wollige materialen in sobere en stemmige grijstinten aangevuld met enkele groen/bruin-kleuren. Met hier en daar militaristische jasjes wist hij zijn lang, recht silhouet zowel stoer als ook uitermate sierlijk en bijna kwetsbaar uit te voeren.
Hij creëerde met mistwolken als sfeerdecor een sterk eigen beeld, waarvan eventueel de losse elementen ook heel goed te combineren zijn voor daagse dracht. Maar wat is het beeldschoon alles te samen op de Ackermann-catwalk.
Help!
Echt heel sober of uitgesproken mannelijk. Nee, dat heeft Lanvin voor winter 2013 niet in huis. Want wat Lanvin-ontwerper Alber Elbaz ook bedenkt (en dat is imposant veel en gevarieerd) het heeft altijd een aantrekkelijk zwierige elegantie, vooral zijn vele jurkjes. Zelfs een ogenschijnlijk simpele zwarte jas, gedragen boven blote benen in platte schoenen en met een hoekig hard tasje, heeft bij goede beschouwing fraaie curven. Waarom er ook nog een halssieraad bij werd gedragen dat om ‘Help’ schreeuwde, is een onbeantwoorde vraag.
Misschien net zo overbodig als een schild met ‘Hot’ aan een halsketting, gedragen over een ruime zwarte tuniek met slanke zwarte broek allover opgesierd met vele zijden rozen, die doorgaans als solo-corsage worden gedragen.
Maar al die duidelijk leesbare sieraden gaven de zeer gevarieerde, soms behoorlijk feestelijke Lanvin-collectie wel een speels tussen-kunst-en-kitsch-accent.
Of was ook hier sprake van serieus surrealisme? Plaagde Elbaz daarom ook door naast de geaccepteerde vlinder- en bloemdessins nog meer natuur af te beelden in de vorm van een legioen kruipende kevers? Een sieraad met ‘Help’ bovenop de krioelende insecten leek opeens logisch.
Opgelapte modeshow
Tegen een getekende grijze achtergrond van verlepte bloemen en over een vergrijsd tapijt met een print van versplinterd visgraatparket en met – hoe toepasselijk – op de eerste rij Sylvie Meis (nu immers toch weer Van der Vaart-voetbalvrouw) toonden Viktor & Rolf een opgelapte collectie.
Kleren vol verstelwerk, maar wel met een frisse uitstraling. Tops met enorme strikken alsof het afgeknipte oude avondkledij was. Gaten in bloesjes en jurken waren weggewerkt met ruches. Oude, verbouwde broekpakken waren van de modezolder gehaald. Mouwen kregen beschermkappen. Donkere stoffen waren gestikt en gestopt alsof ze er nog maar even een seizoen tegen moesten kunnen. En dat alles in voornamelijk zwart en wit.
Crisis? Nou dan wel van het vrolijke soort met erg veel korte, klokkende rokjes, blote benen en het ingevlochten kapsel van Heidi, die flink had gestoeid gezien de losse lokjes. De getoonde collectie miste wat langere rokken, maar past zonder extra verstelwerk wel prima in het Viktor & Rolf-oeuvre. Op sommige kleren prijkte symbolisch voor de rustige, maar geslaagde show een decoratief lauriertakje. Overigens kwam ook André van Duin naar de show kijken, helaas niet als Meneer Wijdbeens in zijn opgekalefaterde kloffie.
Sexy jasjes
Gaultier was weer terug op de locatie waar hij vooral in de jaren tachtig modegeschiedenis schreef: Salle Wagram. Enkele jaren geleden getroffen door brand en de zaal mist nu de patina van de oude boks- en danshal die het ooit was.
Zoals ook Gaultier nooit meer zo zal glanzen als tijdens zijn glorietijd. Maar hij blijft de mode meester. Met vloerlange rokken boven motorlaarzen, met nieuwe en traditionele trenchcoats in extra lange versies, met mouwloze jassen en met heel veel mozaïek-achtige dessins. En hij vergeet vooral zijn eigen forte niet: veel sexy, gebeeldhouwde jasjes met een forse knipoog naar het oude korset mevrouw Madonna.
Exotische Kenzo
La Samaritaine, het historische warenhuis aan de Seine dat om veiligheidsreden al acht jaar dicht is, is onderdeel van het LVMH-luxeconglomeraat. Het nu weer zo populaire modehuis Kenzo is ook van LVMH. Mooi idee om de Kenzo-show zondagochtend te houden in het stoffige, maar nog altijd prachtige Art Deco-interieur met de statige smeedijzeren trappen van La Samaritaine.
De collectie vol exotische brokaten en Oosterse wikkelvormen, vertaald naar slanke, niet erg ingewikkelde, maar beslist sierlijke kleding paste er prima.