Ook de tweede, geslaagde Tod’s show speelde zich af in een elegant, nogal tijdloos Italiaanse stijl-decor dat elementen van de jaren dertig tot ver in de jaren vijftig in zich had. Het legde nog eens het accent op de sterke kant van typisch Italiaans design: elegant, sophisticated en ingetogen, maar ook een tikje tijdloos frivool.
Maar de Italiaanse stijl voor de najaarsmode 2014/15 kent deze modeweek in Milaan op de diverse catwalks wel vele verschillende opvattingen en smaken. Van sophisticated chic tot vurig sensueel. Want exorbitant en exhibitionistisch, kortom ordinair sexy, zijn ook zeer Italiaans, vooral in de mode.
Dollen met McDonald’s
De Moschino-show had ik gemist, maar de foto’s en filmpjes waren overduidelijk. De fris aangetreden Moschino-ontwerper, de Amerikaan Jeremy Scott, had vooral de grappige kant van de erfenis van Franco Moschino (1950-1994) gekozen om te etaleren op de catwalk.
Een Chanel-pastiche, dollen met McDonald’s-emblemen en nog wat fun met SpongeBob. Hilarisch en vrolijkstemmend. En dat is zeker prettig.
Ook al miste het wel een essentie van het werk van de Italiaan Moschino, die naast alle grappigheid ook altijd de esprit van de echte Italiaanse allure wist te vangen. Hij doorboorde in zijn beste jaren alle cliché’s door ze juist te overdrijven, maar was wel trouw aan draagbare elegantie. Scott koos nu vrij schaamteloos voor het carnavaleske aspect.
Superhoed
Giorgio Armani is misschien wel de ontwerper die de toorts van een typisch Italiaanse stijl het beste en in ieder geval het langst uitdraagt (in juni wordt de maestro 80).
Verfijnd maar ook behoorlijk uitgesproken was zijn Emporio Armani-collectie. Met enkele sterke mannelijke accenten, maar ook veel vrouwelijke zwarte jurkjes. Met stralend azuur, ivoorwit en glanzende zijde, maar ook diep zwart fluweel.
Met bont (langharig), veel sierstippen op van alles, masculiene krijtstrepen en ruimvallende trapezevormen. En met erg leuke, net iets te grote hoeden die de modellen in grootte reduceerden. Maar vooral toonde de Emporio-collectie respect voor de vrouw die representatief gekleed wil in de tot nu toe onvergankelijke en onvervalste Armani-stijl.
Surplus aan schoonheid
Het PAC-museum was ooit in de ‘gevaarlijke’ jaren tachtig nog de plaats van een bomaanslag. Toen ook de plek waar Moschino in het ernaast gelegen historische museum marktkooplui tussen de museale collectie zijn nieuwe modecollectie liet aanprijzen in plaats van een reguliere modeshow.
En nu was het geheel vertimmerd tot een Italiaans sierlijk decor voor de tweede Tod’s totaal-collectie ontworpen door Alessandra Facchinetti.
De sterkte van Tod’s is ook de zwakte bij een modeshow. Het is een leerhuis. Dus heel veel leer op de luxe catwalk van gedessineerde vloerbedekking. Al die bijzondere leerkwaliteiten in glanzende en gelakte uitvoeringen (plus de begerenswaardige Tod’s schoenen en Tod’s-tassen) zorgen dan ook voor een overdaad.
Maar een surplus aan schoonheid is nooit te veel en Facchinetti had ook zachte en harige materialen en opvallende dessins als grote vensterruiten toegevoegd voor het evenwicht.
De Tod’s-collectie toonde een couture-achtige verfijning met veel ruime jassen en jurken, zwierig ongelijke zomen en futuristische hoeden. Een soort onderkoelde chic die de combinatie van geld én smaak verraadt.
Pronkzuchtig
Geld én Versace is een kwestie van smaak van een geheel andere orde. Donatella Versace, die op lovenswaardige wijze het ontwerppotlood van haar broer Gianni na zijn vroegtijdige dood heeft overgenomen, excelleert in opvallende luxe. Ze hield zich nu behoorlijk in door veel feestkleding weg te laten.
Schuin-uit-de-stof-gesneden jurkjes waren eenvoudig genoeg om de bijzondere stofval te tonen. Maar met allerlei opvallende, militaire inspiratie (gouden epauletten en grote sierknopen), sterke kleuren als petrol en wijnrood, weelderig bontwerk, pittig korte roklengtes en hoge opengewerkte laarzen werd het weer echt pronkzuchtige Versace. En ook dat is echt erg Italiaans.
https://twitter.com/johnelsevier/statuses/437158346840604672
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Knappe constructies
De Duitse ontwerper Tomas Maier maakt van de mode van Bottega Veneta een bron van vreugde voor de liefhebbers van doordachte esthetiek.
Dit maal met sterke kleurcontrasten en diepe plooien (type paraplu-plooien) in jurken en rokken die in beweging met veel raffinement extra accent gaven aan de grafische lengte-effecten. Razendknappe constructies die toch gewoon een prachtige jurk bleven.
Mammoetmantels
Bij Marni hadden ze veel moeite om de forse, deels gestroomlijnde kleren in proportie te houden. Alle leuke ideeën en alle opvallende accenten, zoals gigantische ruches en vooral de heftige bontwerken, enorme bontstola’s en harige mammoetmantels maakten een wel sterk uitvergrote en te overweldigende indruk.
Minder was meer geweest. Waarbij gezegd moet worden dat bijna iedere Marni-collectie en zeker deze najaarsmode zich zeer onderscheidt door durf en een bijzonder gevoel voor actualiteit. Er werd dan ook hard geklapt.
Niet geforceerd
Bij Jil Sander was juist vooral de eerste helft van de presentatie aan de voorzichtige kant in zeer lichte grijstinten. Het gebrek aan creatieve leiding (Jil Sander is nu een anoniem ontwerpteam) lijkt zich af te tekenen.
Maar het teamwork levert wel veel draagbare, uiterst representatieve en eigentijdse kleren op. En in ieder geval geen geforceerd modebeeld.
Geroosterd
Roberto Cavalli (hij vertoonde zich met stok, maar wel een werkelijk schitterend exemplaar) is de man van overdreven, meer dan behoorlijk ordinaire effecten. Dus heel veel glitter en franje, roedels vossen om de nek en veel slangenhuid. Zijn vele fans zal het nooit te veel zijn.
Alles werd met bravoure gecombineerd en getoond rond een waterbassin waarin ook een vuurcirkel werd gestookt. Met erg heftige vlammen. Tot in de nok werd het publiek geroosterd. Ook tal van jurken en jassen waren met vuurtongen en vlammen verduiveld effectvol opgesierd.
https://twitter.com/johnelsevier/statuses/437196939596419072
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Sensueel sprookje
Dolce & Gabbana brachten misschien wel meer zilver- en goudglitter dan wie dan ook. Ze hadden een sprookje te vertellen waarbij het op de rijke, romantische soms vrolijke aankleding in een uitgesproken A-lijn aankwam. Naast een enkel sobere outfit (nou ja, wat heet sober in het magische D&G-rijk?) lag het accent op fantasie en decoratie.
Dus geestige applicaties van uiltjes en vossen, maar ook veel oude sleutels en sierlijke bloemen, fluweelboeketjes, kantwerk op allerlei kleren zoals riante capes met capuchon. Een rode in bont wekte de indruk dat Roodkapje dit maal de wolf had geslacht om hem te dragen.
De finale was een knipoog naar de recente mannenshow in stoere Riddertijd. Een legioen sexy ‘schildknaapjes’ in stralend zilver en zwart blies de amusante, erg weelderig uitgevoerde sprookjesshow uit.