‘Dior and I’ geeft een pracht inkijk bij het modehuis waar nogal gehaast de eerste couture-collectie ontworpen door Raf Simons tot stand komt, maar levert een weinig eigentijdse film op.
Gemengde gevoelens overheersen na het zien van de film Dior and I die deze zomer in Nederland in première zal gaan. Het is geweldig dat ontwerper Raf Simons, die voor een van de grootste uitdagingen in zijn carrière stond, regisseur Frédéric Tcheng de meest zenuwslopende momenten van zijn werk bij Dior in 2012 met de camera liet volgen. Maar documentairemaker Tcheng, die Dior and I schreef, produceerde én regisseerde gebruikt nogal versleten stijlmiddelen om het creëren van moderne couture te verbeelden.
Gek genoeg leverde de van oorsprong Franse Tcheng eerder erg geslaagde mode- en docufilms af over Diana Vreeland (The Eye has to Travel) en Valentino (The Last Emperor). Misschien had hij beter moeten luisteren naar de nieuwe couturier Raf Simons die in de film zegt dat niet de geschiedenis, maar juist de toekomst voor hem romantisch is. De film had een stuk moderner mogen uitvallen.
Tergende slow motion
Zoals bij vele modefilms wordt er ook in de Dior and I-docu toegewerkt naar de modeshow en vooral de finale. Het moment suprême met tranen en applaus. Die horen erbij. Zeker bij zo’n belangrijke show, waarbij huize Dior met de nieuw aangetreden ontwerper Raf Simons probeert om alle ellende met zijn voorganger, de in ongenade gevallen en flamboyante John Galliano, te vergeten. Maar tergende slow motion-beelden van zo’n modeshow en de uitgesponnen toeloop er naar toe stapelen nou net te veel clichés op elkaar.
De hoofdrolspelers in @DiorandIMovie : monsieur @Dior en Raf Simons pic.twitter.com/LivKA5IwVG
— john de greef (@johnelsevier) April 22, 2015
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Tcheng koos als rode draad voor zijn film een dun boekje dat de oorspronkelijke Christian Dior schreef (ook in het Nederlands als Zwarte Beer-pocket uitgebracht: Dior en ik) Daarin poogt de couturier, die 52 jaar oud in 1957 plots stierf, Dior-de-mondiaal-succesvolle-ontwerper als een apart figuur neer te zetten naast zijn eigen eenvoudige persoon. Een geforceerde constructie, die bijna 60 jaar later nog minder overtuigt.
Met oude, aantrekkelijke beelden en met een wat slome voice-over wordt deze schrijvende Dior tot leven gebracht en verwerkt naast de eigentijdse beelden van Raf Simons en het uitgebreide en toegewijde Dior-team. Een idee waar Tcheng veel te veel gebruik van maakt.
De geest van Dior
Als we dan ook nog horen dat de geest van de oude Dior nog steeds s ‘nachts door het modehuis spookt, krijgen we (uiteraard na een shot van de volle maan) beelden te zien van een nachtwaker die het atelier afsluit. Op jurken-in-wording worden dan oude filmfragmenten van Dior geprojecteerd. Inderdaad griezelig. En de overheersende en opdringerige muziek (van Ha-Yang Kim) maakt het niet minder erg.
Jammer, want ontwerper Raf Simons is genereus met zijn aanwezigheid, met het delen van zijn twijfel en vooral zijn eigenzinnige overtuigingskracht bij het realiseren van zijn ontwerpen. Hij voegt daar ook nog wrange humor aan toe. Als hij hoort dat het tijdschrift Paris Match ruim aandacht aan hem en zijn couture-debuut wil besteden, maar de cover reserveert voor een mogelijk meer dramatische actualiteit, biedt hij aan om uit het raam te springen.
Pientere Pieter
De Belg Raf Simons, geweldig geassisteerd door een pientere, eveneens Belgische Pieter Mulier, is terecht de ster van het Franse modehuis Dior en van de Dior and I-film waarin de vele talen gezellig Babylonisch aandoen. Daarbij zijn alle nijvere handen op het Dior-atelier die de moderne ideeën van Raf Simons op een gedegen couture-wijze verwerken eveneens terechte hoofdrolspelers.
Er is verder een mooie bijrol voor de honderdduizenden bloemen die de wanden van de debuut-modeshow opsieren. Allemaal goed gekozen beelden door de regisseur, maar helaas aangeregen tot een gedateerde ketting.
Dus Dior and I is geen aanrader? Jawel! Stap over de makke heen en geniet vooral van het geweldige aanbod van Dior om binnen te kijken in het modehuis en te genieten van de creatie van eigentijdse couture (niet zonder eigen belang gefilmd, want het levert mooie promotie op). De Nederlandse bioscooprelease is op 9 juli en de video on demand start op 30 juli, dus nog even geduld.