Vorige week, toen Irma nog niet eens was uitgeraasd, schreef ik dat Nederland Sint-Maarten stevig zou moeten helpen. En ik voegde daaraan toe: ‘Vanuit het verleden, menslievendheid en solidariteit, niet als plicht of omdat we een koloniaal verleden moeten goedmaken.’
In 2010 mochten alle ‘Nederlandse’ Caribische eilanden in een keurig referendum beslissen over hun toekomst. Van de Bovenwindse eilanden kozen Saba en St.-Eustatius er voor om overzeese gemeenten van Nederland te worden, terwijl Sint-Maarten prefereerde binnen het Koninkrijk een apart land te zijn.
Vette pech, maar de inwoners hebben er zelf voor gekozen. Dus past het ook niet om het vingertje te heffen en uit te roepen dat het Franse deel van het eiland massief door Frankrijk wordt geholpen: de inwoners van Saint Martin hebben nooit anders willen zijn dan een onderdeel van Frankrijk overzee. De inwoners van Sint-Maarten hadden in 2010 ook die keuze kunnen maken, maar dan voor Nederland overzee.
Minister Blok heeft deze week vier Syriëgangers met één pennestreek het Nederlanderschap ontnomen. Dat kan, sinds een wet is aangenomen (vorig jaar door de Tweede Kamer, in februari door de Eerste) die inhoudt dat het Nederlanderschap kan worden ontnomen aan mensen ‘die een gevaar vormen voor de nationale veiligheid’.
Kerfstok
Met twee restricties: de rechter mag achteraf de juistheid van de maatregel toetsen en het mag alleen als de betrokkene een dubbele nationaliteit heeft, want volgens internationale verdragen mag niemand stateloos worden gemaakt. Dat betrokkenen ook heel wat op hun kerfstok moeten hebben, spreekt ook vanzelf, want anders maakt de rechter er gehakt van. Daar hoeven we bij deze vier jihadisten niet bang voor te zijn —of juist wel eigenlijk: hun kerfstok is naar alle waarschijnlijk niet groot genoeg om hun gruweldaden op te kerven.
Al deze aspecten zijn bij de parlementaire behandelingen uitvoerig aan de orde geweest, want wij leven in een fatsoenlijke rechtsstaat. Dus dat tal van geleerden en politici nu ageren is herhaling van zetten. En dat ze de wetgever en minister Blok betichten van discriminatie (mensen met alléén de Nederlandse nationaliteit ontspringen de dans) is flauwekul.
Van twee walletjes eten
Wat hebben deze jihadstrijders en Sint-Maarten met elkaar te maken? Overwegend hoegenaamd niets, op één aspect na. We noemen dat deftig ‘selectief winkelen’ en wat eenvoudiger ‘van twee walletjes eten’. Je kiest iets naar gelang het nut dat je er van hebt en volgende keer kies je wat anders, als dat dan beter uit komt.
Een dubbele nationaliteit heeft veel bezwaren voor de Nederlandse samenleving, maar wordt gekoesterd door de meeste ‘Nederlanders met een migratie-achtergrond’. Je schijnt als Nederlander de koning van Marokko als je staatshoofd te mogen beschouwen en bij de Turkse verkiezingen op Erdogan te mogen stemmen — nou, dan heeft dat moois ook wel eens een keerzijde.
En Anis Z., Driss D., Hatim R. en Noureddine B. mogen hun zegeningen (welke dan ook) wel tellen. In Engeland is sinds 2011 al aan 150 jihadisten het Britse paspoort ontnomen en ook aan jihadbruiden (u weet wel, al die misleide meisjes).
En Engeland en Frankrijk proberen het probleem vóór te zijn door de ergste jihadistische oorlogsmisdadigers in Syrië zelf te executeren. Nederland heeft alleen maar een premier die daarover droomt en soms even een inkijkje in die dromen geeft.